دوستان هم دانشگاهی
۴ ماه است که ۷۸ ساله شده ام. نمی دانم چه مدت دیگر خواهم بود. خاطراتی دارم که از ۴ سالگی در ذهنم ثبت شده است. در میان این همه خاطره، خاطره‌ی سال اول دانشجویی در دانشگاه پهلوی شیراز و زندگی با ۶ تن دیگر، که از عزیزترین و بهترین دوستان امروز من اند، در خانه ای در خیابان قصرالدشت، کوچه‌ی نیساری، پلاک ۱۲، ارزشی وصف ناشدنی دارد.
یکی از افتخارات بزرگ زندگی من این است که سال ۱۳۴۱ یعنی همان سالی که دانشگاه پهلوی تأسیس شد، وارد این دانشگاه شدم.
پس از سال ها تجربه‌ی تحصیل و تدریس در دانشگاه های معتبر انگلستان و کانادا و امریکا و البته ایران، به این نتیجه رسیده ام که دانشگاه پهلوی، دانشگاهی بود بی همتا در تاریخ آموزش عالی کشور. در ۴ دهه‌ی گذشته، هیچ دانشگاهی در ایران نتوانسته از نظر کیفیت آموزش و فضای فرهنگی– اجتماعی حاکم بر دانشگاه پهلوی، به گَردِ پای آن برسد.
ما، دانش آموختگان این دانشگاه به آن مدیونیم. این دین را به شیوه های گوناگونی می توان ادا کرد.
باید کاری کنیم تا فرزندان و نوه های ما بر خود ببالند که مادران و پدران و مادر بزرگ ها و پدربزرگ های آنان در چنین دانشگاهی درس خوانده اند.
با قدردانی از زحمات ستودنی تمام کسانی که سخت کوشیده اند و می کوشند دانش آموختگان این دانشگاه را در قالب دو انجمن دانش آموختگان در شیراز و تهران، گرد هم آورند، در تماسی که به تازگی با مدیران این دو انجمن داشتم معلوم شد که هنوز فهرست کاملی از دانش آموختگان دانشگاه پهلوی در دست نداریم. این به معنای آن است که فهرستی که شامل نام همه‌ی این افراد همراه با شماره‌ی تماس آنان باشد، موجود نیست. شاید بتوان برآورد کرد که از سال ۱۳۴۱ که اولین سال آغاز فعالیت دانشگاه پهلوی است، تا بهمن ماه سال ۱۳۵۷که این دانشگاه به دانشگاه شیراز تغییر نام داد، حدود ۵۰۰۰ نفر دانش آموخته در ایران و سایر کشورهای جهان داشته باشیم.
پیشنهاد می کنم در گام نخست، با یاری یک دیگر این فهرست را تدوین کنیم. هر یک از ما با افراد و گروه هایی آشناست که می‌تواند اسامی و شماره های تماس آنان را اعلام کند.
گام بعدی، تشکیل گروهی است مجازی برای برقراری ارتباط با یکدیگر. گروهی که ما تشکیل می دهیم، در مرحله‌ی نخست محدود به دانش آموختگان دانشگاه پهلوی خواهد بود. این گروه نخستین گروهی خواهد شد که به طور فراگیر همه‌ی این دانش آموختگان را می تواند گرد هم آورد.
آرزویم این است که به‌زودی چهره‌ی همه‌ی این دوستان را در یک گردهم آیی بزرگ مجازی ببینم. همه باید باور کنیم که خانواده‌ی دانش آموختگان دانشگاه پهلوی چه خانواده‌ی بزرگی است و چه انسان های ارزشمندی را در درون خود دارد. تعلق به این گروه، قلبم را سرشار از حس غرور و شعفی وصف ناپذیر می کند.
تکنولوژی های ارتباطی نوین، فرصتی درخشان برای ما فراهم آورده که نباید از دست برود.
درخواست من، از شما عزیزان این است که تا فرصت باقی است، این فراخوان را جدی بگیرید و کمک کنید هر چه سریع تر این فهرست تکمیل شده و گروه تشکیل شود.
هم راهی تک تک شما دوستان عزیز، تحقق این آرزوی بزرگ را ممکن می سازد.
همایون شهریاری
ورودی سال ۱۳۴۱
[email protected]
